Sì, o mio Dio, voi siete la mia eredità, la mia delizia, la vita del mio cuore in eterno: Deus vita cordis mei et pars mea, Deus in aeternum (Salm.

 Deus cordis mei et pars mea, Deus, in aeternum.

 GIACULATORIA. Deus cordis mei et pars mea, Deus in aeternum.

 ut habeatis scientiam discernendi inter sanctum et profanum, doceatisque filios Israel omnia legitima mea

 Essendosi poscia rinvenuta vide che il santo martire tenendo in mano il suo cuore mostrava come fosse tutto livido e terreno, salvo quella parte dove erano con caratteri d'argento scritte queste parole: Iesus Spes mea.

 Soror mea aperi mihi.

 Difatto, ascolti, se dico bene: Siccome Gesù Cristo ha promesso la sua divina assistenza alla Chiesa insegnante, e disse che lo Spirito Santo le avrebbe suggerito tutte le verità, sicchè errare non potesse nei suoi insegnamenti; e siccome i vescovi uniti al Papa, cioè in un concilio generale costituisce appunto {68 [68]} questa Chiesa insegnante, ne conseguita necessariamente che le decisioni di un siffatto concilio debbano essere infallibili, e le verità da lui proposte verità di Dio, poichè la parola di Gesù Cristo non può mancare: Coelum et terra transibunt, verba autem mea non praeteribunt.

 O mio amato e buon Gesù, alla santissima vostra presenza prostrato, io vi prego con tutto il fervore possibile a eccitare nel mio cuore sentimenti vivi di Fede, di Speranza, di Carità, di dolore de' miei peccati e di proponimento di non più offendervi; e a fine di ottenere una grazia sì preziosa io vado considerando le vostre cinque piaghe, cominciando da ciò che disse di voi, o Gesù mio, il santo profeta David: foderunt manus meas, et pedes meos, dinumeraverunt omnia ossa mea (Psal.

 Dum esset Rex in accubitu suo, nardus mea dedit odorem suavitatis.

 Iam hyems transiit, imber abiit, et recessit: surge, amica mea, et veni.

 Magnificat * anima mea Dominum.

 Dirigatur, Domine, oratio mea.

 Heu mihi! quia incolatus meus prolungatus est: habitavi cum habitantibus Cedar: * multum incola fuit anima mea.

 In quacumque die invocavero te, exaudi me: * multiplicabis in anima mea virtutem.

 Dominimi, laudabo Dominimi in vita mea; * psallam Deo meo quamdiu fuero.

 Lauda, anima mea.

 Amplius lava me ab iniquitate mea: * et a peccato meo munda me.

 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: * et in peccatis concepit me mater mea.

 Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meae: * et exultabit lingua mea iustitiam tuam.

 Domine, labia mea aperies: * et os meum annuntiabit laudem tuam.

 Quel principe il quale vedeva con occhio intrepido approssimarsi l'ultimo suo momento, dimandò al nostro Santo quale era il miglior modo di prepararsi alla morte: {25 [239]} «Sire, rispose Vincenzo, si è d' imitare quello con cui Gesù Cristo si preparò alla propria, e di sottomettersi interamente e perfettamente, come egli fece, alla volontà del Padre celeste.» Non mea voluntas sed tua fiat.

 " Non mea voluntas sed tua fiat.

 Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra, sicut in exacerbatione secundum diem tentationis in deserto; ubi tentaverunt me patres vestri, probaverunt et viderunt opera mea.

 Quadraginta annis proximus fui generationi huic, et dixi: semper hi errant corde, ipsi vero non cognoverunt vias meas, quibus iuravi in ira mea, si introibunt in requiem meam.

 Eructavit cor meum verbum bonum, * dico ego opera mea Regi.

 Lingua mea calamus scribae * velociter scribentis.

 Et radicavi in populo honorificato, et in parte Dei mei haereditas illius, et in plenitudine Sanctorum detentio mea.

 Et sic in Sion firmata sum, et in civitate sanctificata similiter requievi, et in Ierusalem potestas mea.

 Sitivit in te anima mea, * quam multipliciter tibi caro mea.

 Quoniam melior est misericordia tua super vitas, * labia mea laudabunt te.

 Sic benedicam te in vita mea: * et in nomine tuo levabo manus meas.

 Et in velamento alarum tuarum exultabo, adhaesit anima mea post te, * me suscepit dextera tua.

 Heu mihi! quia incolatus meus prolongatus est: habitavi cum habitantibus Cedar: * multum incola fuit anima mea.

 Et sic in Sion firmata sum, et in civitate sanctificata similiter requievi, et in Ierusalem potestas mea.

 Et radicavi in populo honorificato, et in parte Dei mei haereditas illius, et in plenitudine Sanctorum detentio mea.

 Magnificat * anima mea Dominum.

 Saepe expugnaverunt me a iuventute mea, * dicat nunc Israël.

 Saepe expugnaverunt me a iuventute mea, * etenim non potuerunt mihi.

 Sicut ablactatus est super matre sua: * ita retributio in anima mea.

 Dirigatur, Domine, oratio mea.

 Magnificat * anima mea Dominum, pag. 251.

 Quoniam fortitudo mea, et refugium meum es tu, * et propter nomen tuum deduces me, et enutries me.

 Quoniam tu es, Domine, spes mea, * altissimum posuisti refugium tuum.

 Inimicos eius induam confusione: * super ipsum autem effiorebit sanctificatio mea.

 Vota mea Domino reddam coram omni populo eius: * pretiosa in conspectu Domini mors Sanctorum eius.

 Dirupisti vincula mea: tibi sacrificabo hostiam laudis, * et nomen Domini invocabo.

 Vota mea Domino reddam in conspectu omnis populi eius: * in atriis domus Domini, in medio tui, Ierusalem.

 Et omnes vias meas praevidisti: * quia non est sermo in lingua mea.

 Et dixi: Forsitan tenebrae conculcabunt me: * et nox illuminatio mea in deliciis meis.

 , quia terribiliter magnificatus es: * mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.

 Non est occultatum os meum a te quod fecisti in occulto, * et substantia mea in inferioribus terrae.

 In quacumque die invocavero te, exaudi me: * multiplicabis in anima mea virtutem.

 Dirigatur oratio mea sicut incensum in conspectu tuo, * elevatio manuum mearum sacrificium vespertinum.

 Voce mea ad Dominum clamavi; * voce mea ad Dominum deprecatus sum.

 Clamavi ad te, Domine, * dixi: Tu es spes mea, portio mea in terra viventium.

 Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra, sicut in exacerbatione secundum diem tentationis in deserto, ubi tentaverunt me patres vestri, probaverunt et viderunt opera mea.

 Quadraginta annis proximus fui generationi huic et dixi: semper hi errant corde; ipsi vero non cognoverunt vias meas, quibus iuravi in ira mea, si introibunt in requiem meam.

 Verba mea auribus percipe, Domine, * intellige clamorem meum.

 Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum, sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea.

 Et anima mea turbata est valde; sed tu, Domine, usquequo?.

 R. Credo, quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum: * Et in carne mea videbo Deum Salvatorem meum.

 R. Et in carne mea videbo Deum Salvatorem meum.

 R. Domine, quando veneris iudicare terram, ubi me abscondam a vultu irae tuae? Quia peccavi nimis in vita mea.

 Commissa mea pavesco, et ante te erubesco: dum veneris iudicare, noli me condemnare.

 R. Quia peccavi nimis in vita mea.

 Tibi dixit cor meum: exquisivit te facies mea, * faciem tuam, Domine, requiram.

 Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me, * Dominus autem assumpsit me.

 Responde mihi: quantas habeo iniquitates et peccata; scelera mea, et delicta ostende mihi.

 R. Memento mei, Deus, quia ventus est vita mea: * nec aspiciat me visus hominis.

 R. Hei mihi, Domine, quia peccavi nimis in vita mea.

 Anima mea turbata est valde, * sed tu, Domine, succurre ei.

 R. Ne recorderis peccata mea.

 Annuntiavi iustitiam tuam in Ecclesia magna, ecce labia mea non prohibebo; Domine, tu scisti.

 Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum, quando veniam, et apparebo ante faciem Dei?.

 Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me?.

 Ad me ipsum anima mea conturbata est: propterea memor ero tui de terra Iordanis, et Hermoniim a monte modico.

 Dum confringuntur ossa mea, * exprobraverunt mihi, qui tribulant me inimici mei.

 Dum dicunt mihi per singulos dies: Ubi est Deus tuus? * Quare tristis es, anima mea, et quare conturbas me?.

 Putredini dixi: Pater meus es: mater mea, et soror mea vermibus.

 Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebria stravi lectulum meum.

 Ubi est ergo nunc praestolatio mea? Et patientiam meam quis considerat?.

 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini? Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? Quis mihi det, ut exarentur in libro stylo ferreo, et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice? Scio enim, quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum: et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum.

 Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est haec spes mea in sinu meo.

 Amplius lava me, Domine, ab iniustitia mea, et a delicto meo munda me.

 Amplius lava me ab iniquitate mea, * et a peccato meo munda me.

 Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meas: * et exaltabit lingua mea iustitiam tuam.

 Generatio mea ablata est, et convoluta est a me, quasi tabernaculum pastorum.

 Praecisa est velut a texente vita mea; dum adhuc ordirer, succidit me: de mane usque ad vesperam finies me.

 Sperabam usque ad mane: quasi leo sic contrivit omnia ossa mea.

 Domine, si sic vivitur, et in talibus vita spiritus mei, corripies me, et vivificabis me: ecce in pace amaritudo mea amarissima.

 Tu autem eruisti animam meam, ut non periret: proiecisti post tergum tuum omnia peccata mea.

 Lauda, anima mea, Dominum, laudabo Dominimi in vita mea; * psallam Deo meo quamdiu fuero.

 Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, * dum clamarem tota die.

 Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua: * conversus sum in aerumna mea, dum configitur spina.

 Tu es refugium meum a tribulatione, quae circumdedit me: * exultatio mea, erue me a circumdantibus me.

 Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: * non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.

 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.

 R. Quia tu es, Deus, fortitudo mea: quare me repulisti, et quare tristis incedo, dum aiBigit me inimicus?.

 Confitebor tibi in cythara, Deus, Deus meus: quare tristis es, anima mea, et quare conturbas me?.

 R. Confiteor Deo omnipotenti, Beatae Mariae semper Virgini, Beato Michaëli Archangelo, Beato Joanni Baptistae, Sanctis Apostolis Petro et Paulo, omnibus Sanctis, et tibi, Pater: quia peccavi nimis cogitatione, verbo, et opere: mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa, (si percuote tre volte il petto colla mano destra distesa e dita unite).

 Dirigatur, Domine, oratio mea.

 Magnificat anima mea Dominum.

 Mater Dei, Mater mea.

 Domine, labia mea aperies.

 Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra, sicut in exacerbatione secundum {182 [360]} diem tentationis in deserto; ubi tentaverunt me patres vestri, probaverunt et viderunt opera mea.

 Quadraginta annis proximus fui generationi huic, et dixi: semper hi errant corde, ipsi vero non cognoverunt vias meas, quibus iuravi in ira mea, si introibunt in requiem meam.

 Eructavit cor meum verbum bonum, * dico ego opera mea Regi.

 Lingua mea calamus scribae * velociter scribentis.

 Et radicavi in populo honorificato, et in parte Dei mei haereditas illius, et in plenitudine Sanctorum detentio mea.

 Et sic in Sion firmata sum, et in civitate sanctificata similiter requievi, et in Ierusalem potestas mea.

 Sitivit in te anima mea, * quam multipliciter tibi caro mea.

 Quoniam melior est misericordia tua super vitas, * labia mea laudabunt te.

 Et in velamento alarum tuarum exultabo, adhaesit anima mea post te, * me suscepit dextera tua.

 Heu mihi! quia incolatus meus prolongatus est: habitavi cum habitantibus Cedar: * multum incola fuit anima mea.

 Et sic in Sion firmata sum, et in civitate sanctificata similiter requievi, et in Ierusalem potestas mea.

 Et radicavi in populo honorificato, et in parte Dei mei haereditas illius, et in plenitudine Sanctorum detentio mea.

 Magnificat * anima mea Dominum.

 Saepe expugnaverunt me a iuventute mea, * dicat nunc Israël.

 Saepe expugnaverunt me a iuventute mea, * etenim non potuerunt mihi.

 Sicut ablactatus est super matre sua: * ita retributio in anima mea.

 Magnificat * anima mea Dominum, pag.

 Quoniam tu es, Domine, spes mea, * altissimum posuisti refugium tuum.

 Inimicos eius induam confusione: * super ipsum autem effiorebit sanctificatio mea.

 Vota mea Domino reddam coram omni populo eius: * pretiosa in conspectu Domini mors Sanctorum eius.

 Dirupisti vincula mea: tibi sacrificabo hostiam laudis, * et nomen Domini invocabo.

 Vota mea Domino reddam in conspectu omnis populi eius: * in atriis domus Domini, in medio tui, Ierusalem.

 Et omnes vias meas praevidisti: * quia non est sermo in lingua mea.

 Et dixi: Forsitan tenebrae conculcabunt me: * et nox illuminatio mea in deliciis meis.

 , quia terribiliter magnificatus es: * mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.

 Non est occultatum os meum a te quod fecisti in occulto, * et substantia mea in inferioribus terrae.

 In quacumque die invocavero te, exaudi me: * multiplicabis in anima mea virtutem.

 Dirigatur oratio mea sicut incensum in conspectu tuo, * elevatio manuum mearum sacrificium vespertinum.

 Audient verba mea, quoniam potuerunt; * sicut crassitudo terrae erupta est super terram.

 Voce mea ad Dominum clamavi; * voce mea ad Dominum deprecatus sum.

 Clamavi ad te, Domine, * dixi: Tu es spes mea, portio mea in terra viventium.

 Voce mea ad Dominum a pag. 255.

 Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra, sicut in exacerbatione secundum {322 [500]} diem tentationis in deserto, ubi tentaverunt me patres vestri, probaverunt et viderunt opera mea.

 Quadraginta annis proximus fui generationi huic et dixi: semper hi errant corde; ipsi vero non cognoverunt vias meas, quibus iuravi in ira mea, si introibunt in requiem meam.

 Verba mea auribus percipe, Domine, * intellige clamorem meum.

 Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum, sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea.

 Et anima mea turbata est valde; sed tu, Domine, usquequo?.

 R. Credo, quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum: * Et in carne mea videbo Deum Salvatorem meum.

 R. Et in carne mea videbo Deum Salvatorem meum.

 R. Domine, quando veneris iudicare terram, ubi me abscondam a vultu irae tuae? Quia peccavi nimis in vita mea.

 Commissa mea pavesco, et ante te erubesco: dum veneris iudicare, noli me condemnare.

 R. Quia peccavi nimis in vita mea.

 Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me, * Dominus autem assumpsit me.

 Responde mihi: quantas habeo iniquitates et peccata; scelera mea, et delicta ostende mihi.

 R. Memento mei, Deus, quia ventus est vita mea: * nec aspiciat me visus hominis.

 R. Hei mihi, Domine, quia peccavi nimis in vita mea.

 Anima mea turbata est valde, * sed tu, Domine, succurre ei.

 R. Ne recorderis peccata mea.

 Annuntiavi iustitiam tuam in Ecclesia magna, ecce labia mea non prohibebo; Domine, tu scisti.

 Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum, quando veniam, et apparebo ante faciem Dei?.

 Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me?.

 Ad me ipsum anima mea conturbata est: propterea memor ero tui de terra Iordanis, et Hermoniim a monte modico.

 Dum confringuntur ossa mea, * exprobraverunt mihi, qui tribulant me inimici mei.

 Dum dicunt mihi per singulos dies: Ubi est Deus tuus? * Quare tristis es, anima mea, et quare conturbas me?.

 Putredini dixi: Pater meus es: mater mea, et soror mea vermibus.

 Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebria stravi lectulum meum.

 Ubi est ergo nunc praestolatio mea? Et patientiam meam quis considerat?.

 Quare persequimini me sicut Deus, et {339 [517]} carnibus meis saturamini? Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? Quis mihi det, ut exarentur in libro stylo ferreo, et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice? Scio enim, quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum: et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum.

 Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est haec spes mea in sinu meo.

 Amplius lava me ab iniquitate mea, * et a peccato meo munda me.

 Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meas: * et exaltabit lingua mea iustitiam tuam.

 Generatio mea ablata est, et convoluta est a me, quasi tabernaculum pastorum.

 Praecisa est velut a texente vita mea; dum adhuc ordirer, succidit me: de mane usque ad vesperam finies me.

 Sperabam usque ad mane: quasi leo sic contrivit omnia ossa mea.

 Domine, si sic vivitur, et in talibus vita spiritus mei, corripies me, et vivificabis me: ecce in pace amaritudo mea amarissima.

 Tu autem eruisti animam meam, ut non periret: proiecisti post tergum tuum omnia peccata mea.

 Lauda, anima mea, Dominum, laudabo Dominimi in vita mea; * psallam Deo meo quamdiu fuero.

 Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, * dum clamarem tota die.

 Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua: * conversus sum in aerumna mea, dum configitur spina.

 Tu es refugium meum a tribulatione, quae circumdedit me: * exultatio mea, erue me a circumdantibus me.

 Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: * non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.

 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.

 Ma e per tutte le altre miserie non ci dà forse aiuto la dolcissima Regina del cielo? Il beato Giacomo di Varazze applicando a lei le parole dell'Ecclesiastico: In Jerusalem potestas mea, dice che Maria ci porge il suo aiuto in vita, in morte e dopo morte.

 Salomone appena la vide comparire scese dal trono, andò a riceverla, anzi la fece ascendere al seggio regale e sedere alla sua destra, dicendole: Pete, mater mea, neque enim fas est ut avertam faciem tuam.

 Alle congratulazioni della sua parente rispose pure Maria con divina inspirazione: Magnificat anima mea Dominum, quia respexit humilitatem ancillae suae, ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes.

 Se pertanto il nostro stato di povertà è cagione di qualche incomodo o sofferenza, rallegriamoci con s. Paolo, che si dichiarava nel colmo di allegrezza in ogni sua tribulazione: superabundo gaudio in omni tribulatione mea.

 Verumtamen, non mea voluntas, sed tua fiat.

 Quando dice mea culpa, si batte il petto per indicare che il pentimento de' nostri peccati deve partire dal cuore ad esempio del pubblicano di cui parlasi nel Vangelo, il quale percuotendosi il petto diceva: «O Signore, usatemi misericordia, che io sono un gran peccatore.».