Ebbe contrarietà a superare per corrispondervi; ma sapendo egli assai bene che, inimici hominis sunt domestici ejus, nell'affare della scelta dello stato non altre voci ascoltò che quella di Dio e del suo direttore di spirito.

 Nella morte del nostro D. Carlo Cays si videro pienamente avverate le parole della S. Scrittura intorno alla morte dei giusti: Iustorum animae in manu Dei sunt et non tanget illos tormentum mortis; giacchè egli morì senza spasimi, senza dolore, anzi in faccia alla morte egli non solo non ne provò spavento, ma ne gustò dolce contentezza, riguardandola come mezzo per unirsi inseparabilmente a Gesù Cristo e alla carissima sua Mamma {45 [159]} Maria, com'egli con infantile tenerezza soleva chiamare la Regina del Cielo.

 Il Re è Dio, che manda i suoi Ministri, i Sacerdoti, a dire ai peccatori: Io vi assolvo dalla morte eterna, e vi restituisco in libertà e vi ridono l'amicizia col supremo Re del cielo e della terra; ed affinchè non dubitiate della mia asserzione ecco il decreto con cui io sono stato delegato per {78 [222]} eseguire questi ordini: quorum remiseritis peccata, remittuntur eis; quorum retinueritis, retenta sunt.

 Praeterea peculiari supradictos sodales benevolentia prosequi volentes, omnes iisdem Indulgentias tum Plenarias tum Partiales, quas Tertiarii S. Francisci Assisiensis ex concessione Apostolica consequi possunt, elargimur; atque ut, quas indulgentias Tertiarii diebus festis et in Ecclesiis sancti Francisci Assisiensis lucrari possunt, diebus festis s. Francisci Salesii et in Ecclesiis Congregationis Presbyterorum Salesianae consequi licite ac libere valeant, dummodo quae pro Indulgentiis hujusmodi lucrandis injuncta sunt pietatis opera rite in Domino praestiterint, Auctoritate Nostra Apostolica concedimus.

 Ibi nostra fixa sint corda, ubi vera sunt gaudia.

 Quorum remiseritis peccata, remittuntur eis; quorum retinueritis, retenta sunt.

 Onde non c'è maraviglia se i santi padri applicano quanto segue al nostro Divin Salvatore, quasi vada dicendo all'uom peccatore laboravi clamans, raucœ factœ sunt {62 [132]} fauces meœ.

 Auctoritate SS. D. N. Pii PP. IX nobis commissa liceat Oratori (si vera sunt exposita) attente litteris testimonialibus, et quoad vixerit, legere ac retinere, sub custodia tamen ne ad aliorum manus perveniant, libros quoscumque prohibitos; exceptis de obscenis ex professo tractantibus.

 Supplices Nobis admotae sunt preces, ut quas similibus Apostolicis Litteris Nostris, datis die XVI martii anno MDCCCLXIX, Piae Sodalitati sub invocatione B. Mariae Auxiliatricis in Ecclesia sub eodem titulo civitatis Taurinensis canonice, ut praefertur, institutae, Indulgentias ad decennium lucrandas concesseramus, easdem in perpetuum elargiri, et quasdam alias gratias addere pro Nostra benignitate dignaremur.

 Ex Audientia SS. habita ab infrascripto Domino Secretario S. Congregationis Episcoporum et Regularium sub die 3 Aprilis 1874, feria VI in Parasceve, Sanctitas Sua, attentis expositis, benigne facultatem tribuit Rectori Generali Oratori, ad decennium duraturam, relaxandi Literas Dimissoriales favore Sociorum suae Congregationis, qui eidem perpetuo votorum simplicium nexu devinoti sunt, ut ad omnes etiam Sacros et Presbiteratus Ordines, titulo Mensae Communis, servatis servandis, promoveri possint, ad instar Privilegii pro Regularibus iuxta Decretum Clementis VIII die 15 Martii 1596; firmis tamen manentibus legibus in Apostolicis Constitutionibus, praesertim S. M. Benedicti PP. XIV de Ordinationibus Regularium, quae incipiunt: Impositi, Nobis latis: ita tamen, ut si contingat {48 [174]} aliquos ad Sacros Ordines iam promotos titulo huiusmodi Mensae Communis, ab eadem Congregatione legitime discedere aut dimitti, a susceptis Ordinibus exercendis suspensi maneant, donec, de sufficienti Sacro Patrimonio provisi, benevolum Episcopum receptorem inveniant.

 Supplices Nobis preces nuper adhibitae sunt, ut Instituto seu Societati sub titulo S. Francisci Salesii, cuius Regulae seu Constitutiones Decreto, ut asseritur, die III Aprilis anni praeteriti adprobatae fuerunt, quaeque huc spectant, ut socii vitam communem agant, Votorumque Simplicium vinculo consociati, simul ad perfectionem Christianam nitentes, opera quaeque charitatis cum spiritualia tum corporalia erga adolescentes praesertim pauperiores exerceant, et in ipsam iuniorum Clericorum educationem incumbant, nonnullas facultates et gratias spirituales concedere dignaremur.

 Sapplices Nobis preces admotae sunt, ut Pio Instituto seu Societati sub titulo S. Francisci Salesii nonnullas facultates et gratias spirituales concedere dignaremur.

 Auctoritate Santissimi D. N. Pii PP. IX Nobis commissa, si vera sunt exposita, remittuntur preces arbitrio et conscientiae eiusdem Oratoris cum facultatibus necessariis et opportunis iuxta superius petita.

 Praeterea peculiari supradictos Sodales benevolentia prosequi volentes, omnes iisdem Indulgentias tum Plenarias, tum Partiales, quas Tertiarii S. Francisci Assisiensis ex concessione Apostolica consequi possunt, elargimur; atque ut, quas indulgentias Tertiarii diebus festis et in Ecclesiis S. Francisci Assisiensis lucrari possunt, diebus festis S. Francisci Salesii et in Ecclesiis Congregationis Presbyterorum Salesianae consequi licite ac libere valeant, dummodo quae pro Indulgentiis huiusmodi lucrandis iniuncta sunt pietatis opera rite in Domino praestiterint, Auctoritate Nostra Apostolica concedimus.

 Spiritu Sancto affiante, locuti sunt Sancti Dei homines.

 Queste ragioni essi le ricavano dalla natura medesima di questi pubblici spettacoli, i quali altro non sono che pompe del demonio, o cui ogni fedele ha rinunziato nel santo battesimo: Pompae Satanae sunt theatra, dice san Giovanni Grisostomo (I, 21 ad populum ).

 A diabolo in urbibus constructa sunt theatra (I,19 in cap.

 In altro luogo il medesimo santo chiama gli spettacoli che sui teatri si rappresentano, solennità e feste del demonio: Spectacula sunt solemnitates Daemonum (4, 31, in cap.

 Quod si nonnullae peccatam corpore effugerunt, omnes tamen animo depravatae, atque inquinatae sunt.

 Laetatus sum in his quae dicta sunt mihi * in domum Domini ibimus.

 Rogate quae ad pacem sunt Jerusalem: * et abundantia diligentibus te.

 Beatus, cuius Deus Iacob adiutor eius spes eius in Domino Deo ipsius: * qui fecit coelum et terram, mare et omnia, quae in eis sunt.

 Libera me, Domine, de morte aeterna, in die illa tremenda: quando coeli movendi sunt et terra.

 Quando coeli movendi sunt et terra, R. Dies illa, dies irae, calamitatis et miseriae, dies magna et amara valde.

 Libera me, Domine, de morte aeterna in die illa tremenda, quando coeli movendi sunt, et terra.

 Sicut locutus est per os sanctorum, * qui a saeculo sunt, Prophetarum eius.

 Genitum non factum, consubstantialem Patri: per quem omnia facta sunt.

 Soleva dire che la vera mortificazione non la perdona nè all'anima, nè al corpo; che sacrifica il giudizio, la volontà, i sensi, le passioni, le inclinazioni le più dolci e le più naturali: il giudizio, conducendo l'uomo a stimare le proprie idee meno delle altrui; la volontà, facendole seguire l'esempio del {147 [361]} Salvatore, il quale nell'intero corso di sua vita non fece mai la propria, ma sempre quella del suo celeste Padre: quæ plavita sunt ei facio semper: i sensi, tenendoli soggetti a Dio, e soprattutto vegliando attentamente sulla curiosità di vedere e di udire, curiosità tanto pericolosa e che ha tanta forza da distogliere lo spirito da Dio; le stesse inclinazioni naturali, e principalmente quella che domina in molti di conservare la sanità erano per lui l'oggetto di mortificazione.

 Soleva dire che la vera mortificazione non la perdona nè all'anima, nè al corpo; che sacrifica il giudizio, la volontà, i sensi, le passioni, le inclinazioni le più dolci e le più naturali: il giudizio, conducendo l'uomo a stimare le proprie idee meno delle altrui; la volontà, facendole seguire l'esempio del Salvatore, il quale nell'intero corso di sua vita non fece mai la propria, ma sempre quella del suo celeste Padre: quae placita sunt ei facio semper: i sensi, tenendoli soggetti a Dio, e sopratutto vegliando attentamente sulla curiosità di vedere e di udire, curiosità tanto pericolosa e che ha tanta forza da distogliere lo spirito da Dio, le stesse inclinazioni naturali, e principalmente quella che domina in molti di conservare la sanità erano per lui l'oggetto di mortificazione.

 E Maria nello spedirli in difesa e guardia di noi tutti, loro dice: Filii mei sunt quos donavit mihi Deus (Gen.

 Intanto il Giudice Divino apre i libri della coscienza, e comincia l'esame: Iudicium sedit et libri aperti sunt.

 Quoniam Deus magnus Dominus, et Rex magnus super omnes Deos: quoniam non repellet Dominus plebem suam, quia in manu eius sunt omnes fines terrae et altitudines montium ipse conspicit.

 Non sunt loquelae, neque sermones, * quorum non audiantur voces eorum.

 Laetentur coeli, et exultet terra, commoveatur mare, et plenitudo eius: * gaudebunt campi, et omnia quae in eis sunt.

 Testimonia tua credibilia facta sunt nimis: * domum tuam decet sanctitudo, Domine, in longitudinem dierum.

 Benedicite, aquae omnes, quae super coelos sunt, Domino: * benedicite, omnes virtutes Domini, Domino.

 Sicut locutus est per os Sanctorum, * qui a saeculo sunt, Prophetarum eius.

 Misericordia et veritas obviaverunt sibi: * iustitia et pax osculatae sunt.

 Laetatus sum in his, quae dicta sunt mihi, * in domum Domini ibimus.

 Rogate quae ad pacem sunt Ierusalem, * et abundantia diligentibus te.

 Domine, non est exaltatum cor meum: * neque elati sunt oculi mei.

 A fructu frumenti, vini et olei sui * multiplicati sunt.

 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus, * nimis confortatus est principatus eorum.

 Perfecto odio oderam illos, * et inimici facti sunt mihi.

 Dissipata sunt ossa nostra secus infernum: * quia ad te, Domine, Domine, oculi mei: in te speravi, non auferas animam meam.

 Libera me a persequentibus me, * quia confortati sunt super me.

 Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum, sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea.

 Parce mihi, Domine, nihil enim sunt dies mei.

 Quem visurum sum ego ipse, et non alius? et oculi mei conspecturi sunt.

 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me, opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves? Numquid oculi carnei tibi sunt; aut sicut videt homo, et tu videbis? Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora, ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris? Et scias, quia nihil impium fecerim, cum sit nemo, qui de manu tua possit eruere.

 Virga tua et baculus tuus, * ipsa me consolata sunt.

 Reminiscere miserationum tuarum, * Domine, et misericordiarum tuarum, quae a saeculo sunt.

 Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt, * et odio iniquo oderunt me.

 Qui tribulant me inimici mei, * ipsi infirmati sunt et ceciderunt.

 Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in iudicium? Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? Nonne tu qui solus es? Breves dies hominis sunt, numerus mensium eius apud te est: constituisti terminos eius, qui praeteriri non poterunt.

 Annuntiavi et locutus sum: multiplicati sunt super numerum.

 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt torquentes cor meum.

 Pelli meae, consumptis carnibus, adhaesit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.

 Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est haec spes mea in sinu meo.

 R. Libera me, Domine, de morte aeterna, in die illa tremenda: * Quando coeli movendi sunt et terra: * Dum veneris iudicare saeculum per ignem.

 R. Quando coeli movendi sunt et terra.

 R. Libera me, Domine, de morte aeterna, in die illa tremenda: * Quando coeli movendi sunt et terra: * Dum veneris iudicare saeculum per ignem.

 Attenuati sunt oculi mei, suspicientes in excelsum.

 Beatus, cuius Deus Iacob adiutor eius, spes eius in Domino Deo ipsius: * qui fecit coelum et terram, mare et omnia quae in eis sunt.

 Pleni sunt coeli et terra gloria tua.

 Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.

 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.

 Et qui inquirebant mala mihi locuti sunt vanitates, * et dolos tota die meditabantur.

 Quia dixi: ne quando supergaudeant mihi inimici mei: * et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.

 Initio tu, Domine, terram fundasti: * et opera manuum tuarum sunt coeli.

 Deus, a quo sancta desideria, recta consilia et iusta sunt opera, da servis tuis illam, quam mundus dare non potest, pacem, ut et corda nostra mandatis tuis dedita, et, hostium sublata formidine, tempora sint tua protectione tranquilla.

 Iudaeis traditus, ut crucifigeretur, e ad Calvarii locum deductus, et crucifixus; et cum eo crucifixi sunt latrones duo, unus a dextris, et alter a sinistris, et cum dixisset: Sitio, porrexerunt ei acetum cum felle mixtum; quod cum accepisset, dixlt: Consummatum est; et inclinato capite, emisit spiritum.

 {415 [543]} Genitum, non factum, consubstantialem Patri, per quem omnia facta sunt.

 Pleni sunt coeli et terra gloria tua.

 Concede nobis, quaesumus, misericors Deus, quae tibi sunt placita ardenter concupiscere, prudenter investigare, veraciter agnoscere, et perfecte implere ad laudem et gloriam Nominis tui.

 Quorum remiseritis peccata, remittuntur eis, quorum retinueritis, retenta {98 [284]} sunt.

 3° Pratica altamente raccomandata dal Vangelo è la preghiera, e il divin Redentore assicura che, dove sono adunate in nome suo alcune persone, Egli stesso trovasi in mezzo di loro: Ubi sunt duo vel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum.

 Comincia a dire che nella Chiesa vi sono distinzioni di ministeri, di uffizi: et divisiones ministeriorum sunt

 Intanto il Giudice Divino apre i libri della coscienza, e comincia l'esame: Iudicium sedit et libri aperti sunt.

 Non sunt loquelae, neque sermones, * quorum non audiantur voces eorum.

 Gloriosa dicta sunt de te, * civitas Dei.

 Laetentur coeli, et exultet terra, commoveatur mare, et plenitudo eius: * gaudebunt campi, et omnia quae in eis sunt.

 Pleni sunt coeli et terra * maiestatis gloriae tuae.

 Testimonia tua credibilia facta sunt nimis: * domum tuam decet sanctitudo, Domine, in longitudinem dierum.

 Benedicite, aquae omnes, quae super coelos sunt, Domino: * benedicite, omnes virtutes Domini, Domino.

 Misericordia et veritas obviaverunt sibi: * iustitia et pax osculatae sunt.

 Laetatus sum in his, quae dicta sunt mihi, * in domum Domini ibimus.

 Rogate quae ad pacem sunt Ierusalem, * et abundantia diligentibus te.

 Domine, non est exaltatum cor meum: * neque elati sunt oculi mei.

 A fructu frumenti, vini et olei sui * multiplicati sunt.

 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus, * nimis confortatus est principatus eorum.

 Perfecto odio oderam illos, * et inimici facti sunt mihi.

 Dissipata sunt ossa nostra secus infernum: * quia ad te, Domine, Domine, oculi mei: in te speravi, non auferas animam meam.

 Libera me a persequentibus me, * quia confortati sunt super me.

 Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum, sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea.

 Parce mihi, Domine, nihil enim sunt dies mei.

 Quem visurum sum ego ipse, et non alius? et oculi mei conspecturi sunt.

 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me, opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves? Numquid oculi carnei tibi sunt; aut sicut videt homo, et tu videbis? Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora, ut quaeras {327 [505]} iniquitatem meam et peccatum meum scruteris? Et scias, quia nihil impium fecerim, cum sit nemo, qui de manu tua possit eruere.

 Virga tua et baculus tuus, * ipsa me consolata sunt.

 Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt, * et odio iniquo oderunt me.

 Qui tribulant me inimici mei, * ipsi infirmati sunt et ceciderunt.

 Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in iudicium? Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? Nonne tu qui solus es? Breves dies hominis sunt, numerus mensium eius apud te est: constituisti terminos eius, qui praeteriri non poterunt.

 Annuntiavi et locutus sum: multiplicati sunt super numerum.

 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt torquentes cor meum.

 Pelli meae, consumptis carnibus, adhaesit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.

 Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est haec spes mea in sinu meo.

 R. Libera me, Domine, de morte aeterna, in die illa tremenda: * Quando coeli movendi sunt et terra: * Dum veneris iudicare saeculum per ignem.

 R. Quando coeli movendi sunt et terra.

 R. Libera me, Domine, de morte aeterna, in die illa tremenda: * Quando coeli movendi sunt et terra: * Dum veneris iudicare saeculum per ignem.

 Attenuati sunt oculi mei, suspicientes in excelsum.

 Beatus, cuius Deus Iacob adiutor eius, spes eius in Domino Deo ipsius: * qui fecit coelum et terram, mare et omnia quae in eis sunt.

 Pleni sunt coeli et terra gloria tua.

 Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.

 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.

 Et qui inquirebant mala mihi locuti sunt vanitates, * et dolos tota die meditabantur.

 Quia dixi: ne quando supergaudeant mihi inimici mei: * et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.

 Initio tu, Domine, terram fundasti: * et opera manuum tuarum sunt coeli.

 Deus, a quo sancta desideria, recta consilia et iusta sunt opera, da servis tuis illam, quam mundus dare non potest, pacem, ut et corda nostra mandatis tuis dedita, et, hostium sublata formidine, tempora sint tua protectione tranquilla.

 Iudaeis traditus, ut crucifigeretur, e ad Calvarii locum deductus, et crucifixus; et cum eo crucifixi sunt latrones duo, unus a dextris, et alter a sinistris, et cum dixisset: Sitio, porrexerunt ei acetum cum felle mixtum; quod cum accepisset, dixlt: Consummatum est; et inclinato capite, emisit spiritum.

 Genitum, non factum, consubstantialem Patri, per quem omnia facta sunt.

 Cum autem numerus adolescentulorum magis magisque in dies cresceret, annuente Ordinario, duo alia asceteria dedicata sunt; unum anno 1848, alterum 1849.

 Interim complures Episcopi easdem regulas exceperunt, atque nisi sunt et nituntur ut in suis quoque Dioecesibus huius generis asceteria instituantur.

 Hisce positis et admissis, constitutiones Salesianae coordinatae et conscriptae sunt, atque per sex annos ad praxim traductae.

 Praeterea peculiari supradictos sodales benevolentia prosequi volentes, omnes iisdem Indulgentias tum plenarias tum partiales, quas Tertiarii s. Francisci Assisiensis ex concessione Apostolica consequi possunt, elargimur; atque ut quas indulgentias Tertiarii diebus festis et in Ecclesiis s. Francisci Assisiensis lucrari possunt, diebus festis s. Francisci Salesii et in Ecclesiis Congregationis Presbyterorum Salesianae consequi licite ac libere valeant, dummodo quae pro Indulgentiis hujusmodi lucrandis iniuncta sunt pietatis opera rite in Domino praestiterint, Auctoritate Nostra Apostolica concedimus.

 E quando un forte presidio ne fa la guardia, dice il Salvatore, ognuno può dimorarvi con sicurezza: cum fortis {VIII [16]} armatus custodit atrium suum in pace sunt ea quae possidet

 Ibant apostoli gaudentes a conspectu concilii, {XXVI [34]} quoniam digni habiti sunt pro nomine lesu contumeliam pati

 La storia ecclesiastica ci fa toccare con mano, che tutti gli ordini religiosi e tutte le congregazioni ecclesiastiche fiorirono e promossero il bene della religione fino a tanto che la pietà tenne il suo posto; e al contrario ne abbiamo veduti non pochi a decadere, altri a cessare {XXXII [40]} di esistere, ma quando? Quando si rallentò lo spirito di pietà e ciascuno si diede a cercare quae sua sunt, non quae sunt Iesu Christi

 E quando un forte presidio ne fa la guardia, dice il Salvatore, ognuno puo dimorarvi con sicurezza: cum fortis armatus custodit atrium suum, in pace sunt ea quae possidet.

 Altrimenti udirà rimproverarsi da {7 [205]} Gesù Cristo ciò, che egli rimprovero a quel giovane, il quale invitato alla sua sequela disse: Sequar te, Domine, sed permitte mihi primum ire et renuntiare his quae domi sunt.

 Tale è pure l' insegnamento di S. Ambrogio, di {11 [209]} S. Girolamo, di S. Agostino, di S. Bernardo, di S. Tommaso ed altri con S. Gio. Grisostomo, il quale generalmente scrisse: Cum spiritualia impediunt parentes, nec agnoscendi quidem sunt.

 S. Tommaso, parlando delle vocazioni religiose dice: " in negotio vocationis propinqui amici non sunt sed inimici, iuxta sententiam Uomini: inimici hominis domestici ejus.

 La storia ecclesiastica ci fa toccare con mano, che tutti gli ordini religiosi e tutte le congregazioni ecclesiastiche fiorirono e promossero il bene della religione fino a tanto che la pietà tenne il suo posto; e al contrario ne abbiamo veduti non pochi a decadere, altri a cessare di esistere, ma quando? Quando si rallentò lo spirito di pietà e ciascuno si diede a cercare quae sua sunt, non quae sunt Iesu Christi.

 Così ancora fu rilasciato un separato Rescritto sulla concessione delle lettere Dimissoriali concepito in questi precisi termini: « SSMUS attenta expositione etc: tribuit Rectori Generali Oratori ad decennium duraturam facultatem relaxandi litteras Dimissoriales favore sociorum suae Congregationis, qui eidem perpetuo votorum simplicium nexu devicti sunt, ut ad omnes etiam sacros, et Presbyteratus ordines tit.

 478 della Collettanea avverte così: « In praesens difficillime conceditur a S. Congregatione communicatio privilegiorum, uti {19 [119]} aiunt, ad instar cum huiusmodi communicationes graves quaestiones inducant pacemque Ordinariis turbent, et saepe saepius contingat privilegia, quae alicui Instituto utilia sunt, aliis communicari ob peculiaria rerum adiuncta minime expediat ».

 Deinde altera regula subiicitur in iis, quae contra privilegia monachorum, aut monasteriorum recentioribus Constitutionibus edita sunt, praesertim in Concilio tridentipo cani capiendam esse interpretationem, qu ie facile Episcopi faveat ob facilem uniuscuiusque rei ad sua principia regressum » per cui ne discende che è meglio, e più prudente premunirsi da futuri contrasti, e prevenire il male prima che nasca.

 Professis autem vetitum non est ea proprietatis acta peragere de licentia Superioris, quae a legibus praescribuntur = Quidquid professi sua industria, vel intuito societatis acquisierint non sibi adscribere aut reservare poterunt; sed haec omnia inter communitatis borsa refundenda sunt ad cornmunem societatis utilitatem.».

 8 v' inserisce alcuni altri offici espressi in questi termini: non leve experimentum facturi sunt de studio, de scholis diurnis, et vespertinis de catechesi pueris facienda, acque de assistentia in dificilioribus casibus praestanda.

 5 così propone tale articolo: « Quod vero ad sacros ordincs spectat, socii ab Episcopo dioecesis cos:iccipient a quo sunt ordinandi, iuxta Decretum Clementis VIII die 15 Martii 1596 ».

 Episcopi, quibus Spiritus Sanctus regendam dedit Ecclesiam Dei, praesertim vero Pontifices Maximi {1 [267]} Servatoris nostri vestigia secuti, cuius vices gerunt in terris, verbis atque operibus instituta ad iuventutem christiane erudiendam spectantia alacri animo, peculiarique sollicitudine commendarunt atque eisdem sunt suffragati.

 Haec omnia in Asceterio S. Francisci Salesii facta sunt usque ad annum MDCCCXLVII. Hoc {3 [269]} autem anno quum numerus adolescentulorum augeretur, ideoque aedes iam nequiret omnes capere, adnuente auctoritate ecclesiastica, in alia urbis regione, ad Portanti Novam, alterum Asceterium adapertum fuit, eodem Consilio, sub titulo S. Aloysii Gonzagae.

 [1], ibique sacra omnia peragi, quae necessaria sunt ad rite colendos dies festos, et ad adolescentulos instituendos, qui frequentiores in dies adventabant.

 Nulio se voto adstrinxerunt, tantumque polliciti sunt se sirenuam iis operam daturos, quae ad maiorem Dei gloriam suaeque animae utilitatem conferre viderentur.

 In Asceterio Taurinensi octingenti circiter; Mirabelli centum et quinquaginta sunt; Lancei autem ducenti circiter adnumerantur, qui hoc nomine classicis, quae dicunt, studiis incumbunt.

 5° Mutuum dare, accipere, vel ea, quae sunt apud se, aut in societate elargiri, contractus inire cuiuslibet generis, absque Superioris licentia non tantum cum externis, sed etiam cum sociis Congregationis omnino vetitum est.

 6° Ut castitatis virtus diligentissime custodiatur, haec potissimum sunt agenda, scilicet, ut quisque sancte ad Poenitentiae et Eucharistiae Sacramenta saepe accedat, Consilia confessoris sedulo exsequatur, otium defugiat, omnes corporis sensus coerceat, et moderetur, frequenter Iesum in Sacramento invisendum adeat, crebras iaculatorias preces fundat ad Mariam SS., Sanctum Franciscum Salesium, S. Aloysium Gonzagam, qui sunt huius Societatis praecipui patroni.

 4° Quod vero ad sacros ordines spectat, socii ab Episcopo Dioecesis eos accipient, a quo sunt ordinandi iuxta consuetudinem aliarum Congregationum, domorum communionem habentium, videlicet ex privilegiis Congregationum, quae tamquam Ordines Regulares habentur.

 Quaeque domus bona possidebit et administrabit, quae vel dono data, vel in societatem illata sunt, ut peculiari illi domui inservirent; at ea semper ratione a Superiore Generali descripta.

 9° Rector aliquem poterit a conditionibus eximere quae in articulo septimo et octavo sunt, ubi iusta {26 [292]} ratio adsit, et quaedam plus minusve late excipere.

 10° Societas Divina Providentia innixa, quae iis numquam deest, qui sperant in ipsa, omnia providebit, quae cuique necessaria sunt, sive florente valetudine, sive premente morbo.

 11° Omnibus autem duo potissimum cordi habenda sunt: 1° Attente caveat unusquisque, ne se habitudinibus cuiuscumque generis, rerum etiam per se indifferentium devinciri patiatur; cuiusque vestis, lectus et aedicula munda sint et decentia; 2° At omnes summopere studeant affectationem et ambitionem devitare.

 Qui sacerdotes non sunt, semel saltem ad id Eucharistiam accipiant.

 Marius et Martha coniuges, Audifax et Abachum eorum filii, nobiles persae, sub Claudio Imperatore Romae, martirium passi sunt.

 Parentibus non obedientes, digni sunt morte.

 Pieni sunt coeli et terra gloria tua, hosanna in excelsis: benedictus gui venit in nomine Domini, hosanna in excelsis.

 Non avendo alcun mezzo {77 [465]} per traversare il fiume Giordano toccò le acque con quel mantello e queste tosto si divisero per lasciar libero il passo ad Eliseo: Et pallio Eliae, quod deciderat ei, percussit aquam, et divisae sunt huc atque illuc et transiit Elisaeus.

 La gente stupefatta veniva a Lui da tutte le parti per pregarlo a permettere che gli toccassero le vesti, e ciò bastava perchè tutti ne fossero guariti da qualsiasi infermità: Et rogabant eum ut fimbriam vestimenti ejus tangerent, et quicumque tetigerunt, salvi facti sunt (Matth.