Facta de praemissis relatione SS.mo D. N. in audientia habita die 3 aprilis 1874, feria VI in Parasceve, Sanctitas Sua benigne confirmavit et approbavit, nec non expediri Decretum pro definitiva Constitutionum approbatione, ac separatum indultum ad Decennium pro facultates relaxandi litteras dimissoriales pro promovendis ad omnes etiam sacros et Presbiteratus ordines, cum conditionibus in mente Patrum expositis et cum aliis solitis cautelis favore tantum Sociorum qui vota perpetua emiserunt, mandavit..

 Ex Audientia SS. habita ab infrascripto Domino Secretario S. Congregationis Episcoporum et Regularium sub die 3 Aprilis 1875, feria VI in Parasceve, Sanctitas Sua, attentis expositis, benigne facultatem tribuit Rectori Generali Oratori, ad decennium duraturam, relaxandi Literas Dimissoriales favore Sociorum suae Congregationis, qui eidem perpetuo votorum simplicium nexu devincti sunt, ut ad omnes etiam Sacros et Presbitoratus Ordines, tituto Mensae Communis, servatis servandis, promoveri possint, ad instar Privilegii pro Regularibus iuxta Decretum Clementis VIII die 15 Martii 1596; firmis tamen manentibus legibus in Apostolicis Constitutionibus, praesertim S. M. Benedicti PP. XIV de Ordinationibus Regularium, quae incipiunt Impositi, Nobis, latis: ita tamen, ut si contingat aliquos ad Sacros Ordines iam promotos tituto huiusmodi Mensae Communis, ab eadem Congregatione legitime discedere aut dimitti, a susceptis Ordinibus exercendis suspensi maneant, donec, de sufficienti Sacro Patrimonio provisi, benevolum Episcopum receptorem inveniant..

 D'allora in poi per quanto io sappia, il detto Sacerdote non ottenne altro favore dalla S. Sede che quello delli 3 aprile 1874 del quale mi si diede comunicazione autentica contenuta in una nota della S. Congregazione dei VV. e RR. sottoscritta dal prefato Cardinale e così concepita: "Sanctitas Sua benigne facultatem tribuit Rectori Generali Oratori ad decennium duraturam relaxandi litteras dimissoriales favore sociorum suae Congregationis, qui eidem perpetuo votorum simplicium nexu devicti sunt, ut ad omnes etiam sacros et presbiteratus ordines, titulo mensae communis, servatis servandis, promoveri possint ad instar privilegii pro Regularibus juxta Decret.

 Quod vero ad sacros didines spectat, socii ab Episcopo Dioecesis eos accipient, a quo sunt ordinandi iuxia consuetudinem alia rum Congregationum, domorum communionem habentium: videlicet ex pxivilegiis congregationum, quae tanquam Ordines Regulares habentur [166]. [ * pag. 17 ].

 Nemo tamen ad sacros ordines titulo congregationis erit admittendus, nisi vota perpetua iam emi serit..

 Cum vero saepe saepius Canditati, qui huic societati, expleto anno aetatis decimo quarto, nomen dederunt, ad ordines essent promovendi, ne in singulis casibus ad Sanctam Sedem esset recurrendum,.

 Hoc eodem privilegio generatim gaudent Ordines Religiosi et Regularium Congre tiones.

 "Clericis Congregationis Missionis, dummodo necessariis praediti sint requisitis, suorumque Superiorum litteris dimissorialibus extra tempora a canonibus instituta a quocumque catholico Episcopo gratiam et communionem Apostolicae Sedis habente ordines susci pere libere et licite, servatis servandis, possunt et valent"..

 Itaque supramemoratis rationibus perpensis quae ad tempora, loca, atque ad constitutionexn peculiarem huiusce societatis spectant, humilleme exposcitur, ut pro litteris dimissòrialibus ipsa quoque communi privilegio fruatur, quo, gaudent Congregationes atque ordines regulares habentes domorum Communionem..

 Quod vero ad sacros ordines spectant, socii ab Episcopo Dioecesis eos accipient, à quo sunt ordinandi iuxta decretum Clementis Papae VIII die IS Martii 1596 [169]..

 Nemo tamen ad sacros ordines titulo eongregationis erit admittendus, nisi vota perpetua iam emiserit,'.

 Adduce a tale proposito un Decreto della Sacra Congregazione del Concilio, diretto a tutti i Superiori degli Ordini regolari del tenore seguente: Congregatio Concilii censuit Superiores regulares posse suo subdito, itidem regulari, qui praeditus qualitatibus requisitis ordines suscipere voluerit, litteras dimissorias concedere ad Episcopum tamen Dioecesanum, nempe illius monasterii, in cuius familia, ab iis ad quos pertinet, Regularis positus esset. Tale disposizione sembrerebbe [926] adattarsi al caso, in grazia di un Istituto con voti semplici e comuni regole, quindi il Fondatore al § 6, n. 5 così propone tale articolo: Quod vero ad sacros ordines spectat, socii ab Episcopo dioecesis eos accipient a quo sunt ordinandi, iuxta decretum Clementis VIII die 15 Martii 1596..

 Ex his plures ingrediuntur dictam Congregationem, et post.probationis tempus ad vota temporalia admittuntur; intereaque stu. diis Philosophiae et Theologiae applicantur, atque ad Sacros Ordines promoventur; ita ut Congregatio guinquaginta circiter Sacerdotes in suo sinu jam enumeret..

 Nullum ex Membris huius Congregationis promovendum esse âd Ordines Sacros antequam vota perpetua emiserit..

 Qui promovendi sunt ad Ordines tum Majores tum Minores, juxta praescriptum Concilii Tridentini sèss.

 Palam enim atque per pompam quasi formae peragi sub ordines monasticos destruentium oculis, non sine suae existentiae praejudicio passe, nemo est qui non videata Qūapropter patienter quod perfectius amplius desideratur, expectāmus a Domino, qui Ecclesiae pace donata, quae suret.

 I° Societatis alumni ad sacros ordines non promoveantur antequam perpetua vota emiserint, ne periculum sit ut facile Societatem deserentes et patrimonio destituti suspensi remaneant cum fide-lium scandalo et non levi Ordinariorum incommodo..

 2 ° Liberum sit Episcopis Congregationis alumnos, qui a suis Superioribus ad Sacros Ordines praesentati fuerint, examinare per se ipsos vel suol delegatos.

 Cioè che riceveranno l'ordinazione dagli Ordinarli secondo la consuetudine degli altri istituti (p. 16, N° 4) videlicet ex privilegiis Congregationum quae tanquam Ordines regulares habentur: e si citano in conferma le Costituzioni degli Oblati di Maria SS.ma, dei Sacerdoti della Missione, e dei Rosminiani, ai quali fu concessa questa facoltà.

 Quanto è detto a pag. 16, N. 4 sulla Ordinazione in quelle parole videlicet ex privilegiis Congregationum quae tamquam Ordines regulares habentur include implicitamente la facoltà al Superiore Generale di concedere le dimissoriali, facoltà che fu già negata.

 Congregatio Concilii, ivi si dice, censuit superiores regulares posse suo subdito, itidem regulari, qui praeditus qualitatibus requisitis, ordines suscipere voluerit, litteras dimissorias concedere, ad Episcopum tamen dioecesanum, nempe illius monasterii, in cuius familia ab iis ad quos pertinet Regularis, positus fuerit, et, si dioecesanus abfuerit, vel non esset habiturus ordinationes, ad quemcumque alium Episcopum etc. V. Bened.

 Nemo tamen ad sacros ordines titulo Congregationis erit admittendus, nisi vota perpetua jam emiserit..

 Nemo tamen ad saeros ordines titulo Congregationis erit admittendus, nisi vota perpetua iam pronunciaverit..

 I° Ut dubium tollatur circa moram in dioecesi Episcopi ordinan20 Ut sociis nostris facilior via aperiatur ad ordines suscipiendos eo quod plures domus in diversis dioecesibus habeantur..

 4 ° Ut tandem tollantur nonnulla diffièultates propter quas Ordinarius [1004] quidam tribus ab hinc annis Salesianos ad Ordines admittere recusai..

 [169] In hoc Decreto praeter alia, quae ad regularium ordinationem respiciunt, haec habentur: Cohgregatio Concilii censuit Superiores regulares posse suo subdito itidem regulari, qui praeditus qualitatibus requisitis Ordines suscipere voluerit, litteras dimissorias concedere, ad episcopum tamen dioecesanum, nempe illius monasterii, in cuius familia ab iis, ad quos pertinet,'.