Amb., loco supra citato, affert primo suam expositionem misticam ut solvat nodum, dicens Joannem in carcere esse Sinagogam in tenebris ignorantiæ, habens ( sic ) velamen præ oculis; unde mittit ad Christum a quo lumen accipit.

 Dicunt seniores: Domine, dignus est cui illud prestes, nam et sinagogam ipse nobis ædificavit; dignus est dignitate congrui, secundum tuam misericordiam, dignitate quadam proportionis, disquiparantiæ ( sic ) non æqualitatis.

 Vineam de qua Dominus loquitur Sinagogam esse, nemo dubitat.

 Christus cum esset in Nazareth, intravit in sinagogam, et lecto Libro Isaiæ docebat eos, ita ut omnes mirarentur et darent illi testimonium; sed tamen sine utilitate, dicebant enim: Nonne hic est filius fabri? nonne hic est faber? Unde huic sapientia? etc. Et ipse videns eos colloquentes, sciensque quid dicerent, ait: Utique dicetis mihi, etc. Et concludit Marcus: Et non poterat ibi virtutem ullam facere, nisi quod [311] paucos infirmos impositis manibus curavit; et mirabatur propter incredulitatem eorum.