| 07-Oeuvres de Saint Francois de Sales-Tome VII-Vol.1-Sermons.html |
| A007001324 |
1 ad Tim., 2: Unus Deus, et unus Mediator Dei et hominum, homo Christus Jesus, qui dedit redemptionem semetipsum pro omnibus, etc. In quo positus sum ego prædicator et Apostolus, etc. 2 ad Tim., 4: Prædica Mot, insta opportune, etc. Marc., 16: Prædicate Evangelium omni creaturæ. |
||
| A007001815 |
2: Unus Deus, etc., qui dedit redemptionem. |
| 08-Oeuvres de Saint Francois de Sales-Tome VIII-Vol.2-Sermons.html |
| A008001611 |
At quare hic fecisse redemptionem plebis suæ? An quia Deus est plebis, an quia plebs Israel est Dei?. |
||||||||||
| A008001641 |
Quid enim est erigere cornu salutis, quam tubam, id est, prædicationem, salutis extollere; juxta illud: Quasi tuba exalta vocem [218] tuam? Ecce enim verus jubileus, tempus remissionis, per redemptionem omnium: Ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc dies salutis. |
||||||||||
| A008001708 |
Antiquis etiam Christus fecit redemptionem: Erexit cornu salutis; salutem ex inimicis. |
||||||||||
| A008001710 |
9, Rom. 3: Ideo novi testamenti mediator est, in redemptionem [228] earum prævaricationum quæ erant in precedenti testamento. |
||||||||||
| A008001710 |
At contra noster Propheta: Venit, visitavit, redemptionem, etc., ad faciendam misericordiam cum patribus nostris. |
||||||||||
| A008001904 |
Angeli: Quid hic statis? etc.; hic Jesus qui assumptus est a vobis in cælum, etc. Ubi Redemptionem, ibijudicium. |
| 22-Oeuvres de Saint Francois de Sales-Tome XXII-Vol.1-Opuscules.html |
| A022000466 |
Est locus uspiam in Scriptura Veteri, in quo praedicens Propheta futuram Christi redemptionem, ait non [63] dicendum amplius eo tempore, comedisse patres uvas non bonas, et dentes filiorum obstupuisse; quia, inquit, Christo veniente, filius non portabit iniquitatem patris, sed anima quae peccaverit, ipsa morietur.. |
| 23-Oeuvres de Saint Francois de Sales-Tome XXIII-Vol.2-Opuscules.html |
| A023001280 |
Placent vero sibi novatores nostri tum maxime in sua pertinacia, cum aliquam sententiam in libris Patrum deprehendunt, quae primo intuitu ac in speciem favere iis videatur; est enim hoc fuitque semper hæreticis omnibus commune, ut jam olim Vincentius noster Lirinensis observavit: «Cum sub alieno,» inquit, «nomine haeresim concinnare machinantur, captant plerumque veteris cujuspiam viri scripta paulo involutius edita, quae pro ipsa sui obscuritate dogmati suo quasi congruant, ut illud, nescio quid, quodcumque proferunt, neque primi neque soli sentire videantur.» Hunc scilicet morem tenens minister iste noster egregius, de quo nunc dicebamus, tot illis Augustini locis clarissimis, quae jam citavimus, opponebat locum unum, in quo Augustinus, de Christo loquens: «Ipse Sacerdos est,» inquit, «qui nunc ingressus in interiora veli, solus ibi ex his qui carnem gestaverunt, interpellat pro nobis.» Itaque Augustinum cum Augustino pugnantem inducere volebat subtilis doctor, nec videbat Augustinum eo loco non de alia interpellatione loqui, quam quae fit per [204] redemptionem, quod et praecedentia et sequentia illius loci manifestissime ostendunt. |