Max., aut in reipublicae foeliciter administrandae artibus exercitatior? Atqui populo suo Israelitico Deus leges observandas proposuit et edixit, nec morales tantum et caeremoniales, sed etiam politicas atque judiciales.

 Sexta propositio est Lutheri (promiscue enim de Luthero et Calvino loquimur, quia parum inter eos distare arbitramur): «Nuliam rempublicam legibus foeliciter administrari.» Cum enim id ex ejus assertionibus doctores nostri [232] collegissent eique tanquam errorem absurdissimum objicerent, ille non modo non negavit, sed diserte affirmavit suaeque affirmationis rationem his verbis reddidit: «Hoc,» inquit, «docet experientia.» Quaenam vero experientia, Luthere? An forte rempublicam aliquam vidisti, audivisti, legisti, sive monarchicam, sive aristocraticam, sive democraticam, quae legibus non regatur et dirigatur? An tu fortasse melior politicus es et prudentior Deo Opt.

 Atque si idem de aliquot aliis Monachis fieret, res meo quidem judicio foeliciter haberet.