(Ut: Deus meus, pone illos ut rotam, id est, pones; Fiat habitatio eorum, id est, fiet; Appone iniquitatem super iniquitatem eorum, et non intrent, id est, non intrabunt, appones.) Sed jam duplex est nostri ignorantia; ut dupliciter apud philosophos illa sententia; «Nosce teipsum.» Nam Socrates, apud Platonem, in Alcibiade, cognitionem sui in cognitione excellentiæ animæ nostræ consistere ait; alii in cognitione vilitatis suae secundum corpus; pusillanimitas et superbia..

 Dupliciter consideratur illud ne tangeremus: nam forsan verum erat implicite contineri prohibitionem ne tangeremus, ob periculum, nam post tactum arboris ad tactum fructus, post tactum ad esum; vel ipsa mentiebatur, exaggerans et fingens laborem et rigorem in præcepto.

 Quid est oratio? Dupliciter accipitur: [1.] stricte pro petitione, et est petitio facta Deo eorum quæ ab ipso cupimus; et petimus tripliciter, ut in Inventario virtutum.

 Dupliciter respondet Augustinus: 1.

 Theologi peccata quædam in Patrem, alia in Filium, alia in Spiritum Sanctum esse dicunt; id autem dicitur ratione appropriationis, idque dupliciter, nimirum, per similitudinem et per dissimilitudinem..

 Sane, Fratres, hoc mirabile est; sed ut rem sciatis, [344] notate dupliciter homines in peccata labi, ut et in segritudines.

 v. 12: Homo sanctus in sapientia manet sicut sol; nam et stultus ut luna mutatur; quod dupliciter intelligi potest.

 Utrum actus poenitentiæ sint sensibiles? Dupliciter potest excitari sensus: ab intrinseco et parte rationali, vel a parte inferiori.

 13: Induimini Dominum nostrum Jesum Christum, dupliciter: pro merito, pro expressione habituum.

 Theophilactus dupliciter: in sensu diviso (Pelagiani, apud Aug., ep. 89), et de divite et habente divitias..

 Id autem dupliciter exprimit: ut in initio Evangelii Dominicalis: Amen, amen, dico vobis; si quid petieritis Patrem in nomine meo, etc.; et ut in fine Evangelii Festi: Si quid petieritis me in nomihe meo, hoc faciam.