Chrisostomus: Caput Christus, quem ungimus misericordia in pauperes, etc.; faciem lava, id est, conscientiam.

 Verum occurrit, quia Thamar, Raab, Ruth, Betsabee; sed expresse nominantur istæ quatuor, ait Hieronymus, Chrisostomus et alii, ut Christus, «qui venerat pro peccatoribus,» etc. Quæ pœnitentes fuerunt.

 Nazianzenus et Chrisostomus: ut rex omni virtutum splendore ornatus.

 Communiter: unde Sanctus Bonaventura: «Oratio comprehendit omnes actus contemplativæ.» Et sic Gregorius [Nyssenus]: «Est conversatio cum Deo.» Sanctus Chrisostomus: «Est colloquium cum Deo.» Damascenus: «Ascensio mentis in Deum.» Augustinus: Ascensio mentis de terrestribus ad cælestia.

 «Augustinus quidem, Strabus, Lyranus, Hugo, Beda existimant Capharnaum dici civitatem Christi quia erat metropolis Galileæ; ut Romanus dicitur, qui ditioni Romanæ subditus est, vel ibi natus.» Chrisostomus, Euthymius, Theophilactus, quia ibi frequentissime habitaret; et consentiunt Gebennenses.

 Chrisostomus: Dic verbo Angelis qui verba tua in [239] opus vertunt; et si Angeli cessent, tamen infirmitates preceptis ejus vivacibus expelluntur.

 Chrisostomus: Odium est dæmon voluntarius, insania optata, ludibrium diaboli..

 Chrisostomus hic: Præcipit amari inimicum ne amor esset ociosus, nam tam pauci sunt amici ut si non amemus nisi amicos, paucissimos simus amaturi..

 Hinc ut athletæ ungimur et contra diabolum exorcismi fiunt; et ab Eucharistia fortes eximus «tanquam leones ignem spirantes,» ait Chrisostomus, unde, et cum Psalte: Parasti in conspectu meo mensam.