Deus ab austro veniet, et Sanctus de monte Pharan; en Seir et monte Pharan, montaignes esquelles passerent les enfans d'Israel, et vindrent en la terre de promission.

 Id est: Dominus qui in monte Seir et Pharan affuit, veniet; operuit caelos gloria ejus et laudis ejus plena est terra.

 Populus ergo Seir clamat: Custos, quid de nocte? quota est hora noctis? Dixit custos: Venit mane; ecce aurora est, et nox tamen sequitur.

 Seir regio est Idumææ; ab Esau, qui et Edom, rufus, et Seir, id est, hispidus.

 [1°.] Præveniens misericordia operatur in nobis velle converti; at hoc satis non est, quoties enim dicimus: Volo converti, et tamen non convertimur! Sic enim increpat Idumæos Isaias, c. 21: Onus Duma, id est, [364] regionis Idumeorum, quae vergit ad austrum; clamat ad me ex Seir.