Et secundum multitudinem miserationum tuarum, * dele iniquitatem meam.

 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, * et peccatum meum contra me est semper.

 Dilexisti iustitiam, et odisti iniquitatem: * propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo laetitiae prae consortibus tuis.

 Remisisti iniquitatem plebis tuae: * operuisti omnia peccata eorum.

 Quia non relinquet Dominus virgam peccatorum super sortem iustorum: * ut non extendant iusti ad iniquitatem manus suas.

 Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores: * prolongaverunt iniquitatem suam.

 Custodi me a laqueo, quem statuerunt mihi; * et a scandalis operantium iniquitatem.

 Mane astabo tibi, et videbo, * quoniam non Deus volens iniquitatem tu es.

 Odisti omnes qui operantur iniquitatem: * perdes omnes qui loquuntur mendacium.

 Discedite a me omnes, qui operamini iniquitatem, * quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.

 Usquequo non parcis mihi, nec dimittis me, ut glutiam salivam meam? Peccavi, quid faciam tibi, o custos hominum? Quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis? Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam? Ecce nunc in pulvere dormiam, et si mane me quaesieris, non subsistam.

 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me, opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves? Numquid oculi carnei tibi sunt; aut sicut videt homo, et tu videbis? Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora, ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris? Et scias, quia nihil impium fecerim, cum sit nemo, qui de manu tua possit eruere.

 Et si ingrediebatur, ut videret, vana loquebatur: * cor eius congregavit iniquitatem sibi.

 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, * et peccatum meum contra me est semper.

 Dilexisti iustitiam, et odisti iniquitatem: * propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo laetitiae prae consortibus tuis.

 Remisisti iniquitatem plebis tuae: * operuisti omnia peccata eorum.

 Quia non relinquet Dominus virgam peccatorum super sortem iustorum: * ut non extendant iusti ad iniquitatem manus suas.

 Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores: * prolongaverunt iniquitatem suam.

 Custodi me a laqueo, quem statuerunt mihi; * et a scandalis operantium iniquitatem.

 Mane astabo tibi, et videbo, * quoniam non Deus volens iniquitatem tu es.

 Odisti omnes qui operantur iniquitatem: * perdes omnes qui loquuntur mendacium.

 Discedite a me omnes, qui operamini iniquitatem, * quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.

 Usquequo non parcis mihi, nec dimittis me, ut glutiam salivam meam? Peccavi, quid faciam tibi, o custos hominum? Quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis? Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam? Ecce nunc in pulvere dormiam, et si mane me quaesieris, non subsistam.

 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me, opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves? Numquid oculi carnei tibi sunt; aut sicut videt homo, et tu videbis? Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora, ut quaeras {327 [505]} iniquitatem meam et peccatum meum scruteris? Et scias, quia nihil impium fecerim, cum sit nemo, qui de manu tua possit eruere.

 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, * et peccatum meum contra me est semper.

 Ritornato di poi a Lione, scrisse una lettera in forma di libro, in cui confutando i loro errori dimostra che Iddio, fonte di ogni santità, non può mai essere autore del male, secondo le parole della Scrittura: non Deus volens iniquitatem tu es.

 Le più usate sono queste: « Peccavimus, inique egimus, iniquitatem fecimus: Abbiamo peccato, abbiamo agito iniquamente, abbiamo fatto delle iniquità.» Questa formola di accusarsi colpevoli fu pure praticata dagli Apostoli